-ေမွာ္

အယူသည္းေသာ အေနာက္တိုင္းအ မ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ မဂၤလာေဆာင္အ၀တ္အစား၀တ္ျပီး မွန္ကို
မၾကည့္ၾကေခ်။သို ့ေသာ္လက္ထပ္ပြဲျပီးသာြးလွ်င္ကားသတိုး
သား၊သတိုးသမီး မွန္ေ့ရွတြင္၇ပ္ၾကသည္။ ထိုသို ့လုပ္ျခင္းသည္
ကံေကာင္းသည္ဟုဆိုသည္။တစ္ဖန္မွန္ၾကည့္ေနသူတစ္
ေယာက္၏ ပခံုးေပၚမွေက်ာ္ျပီးမွန္မၾကည့္သင့္ေခ်။မွန္
ထဲတြင္ပံုရိပ္ႏွစ္ခုျပဴးျပီးေပၚသြားလွ်င္ ပခံုးေပၚမွေက်ာ္ျပီး
အၾကည့္ခံသူမွာေသသည္ဟူ၏တစ္ဖန္မွန္ၾကည့္၇်္မိမိကိုယ္မိမိ မျမင္ရပါလွ်င္ မၾကာခင္ေသတတ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ တရုတ္
မ်ားကမဴၾကည့္မွန္ကိုလက္ေဆာင္ရရွိလွ်င္ ရာထူးၾကီးၾကီးႏွင့္
သားသမီးရတနာရသည္ဟုယံုၾကည္ၾက၏

ေမွာ္ႏွင့္ၾကက္
ေမွာ္ဆန္ေသာၾကက္အေၾကာင္းကိုေဖာ္ျပရလွ်င္
အေနာက္ဥေ၇ာတြင္အနတ္ေ၇ာင္ၾကက္မွာအလြန္မွ အဖိုး
တန္ေလသည္။ေရွးျပင္သစ္သားတို ့သည္ ေလာကီအစီအ
ရင္ျပဳလုပ္လိုလွ်င္ညဥ့္သန္ေခၚင္းယံအခ်ိန္
လမ္းဆံုလမ္းခြတြင္ၾကက္နတ္ကိုကိုင္ကာပိုက္ကာ ၾကက္ေ၇ာင္း
မည္ဟုသံုးၾကိမ္ေအာ္ေလသည္။ ထိုအခါမေကာင္းဆိုး၀ါးက ေငြထုတ္ႏွင့္ၾကက္နတ္ကိုလာ၀ယ္သည္ဟူ၏
တရုတ္တို ့ကမူၾကက္ဖအနီရုပ္ပံုကို ခ်ိတ္ဆြဲထားလွ်င္ မီးကြင္းႏူိင္ျပီး ေခၚင္းတလားေပၚ
တြင္ၾကက္အျဖဴကိုတင္ထားပါက မေကာင္းဆိုး၀ါးကို
ႏွင္ထုတ္ႏူိင္သည္ဟူ၏ထိုကဲ ့သို ့ပင္ျမန္မာတို ့၏ေလာကီေဆး
ပညာတြင္လည္း ကေလးကိုခမည္းေပးလွ်င္ ၾကက္ကိုအသံုးျပဳ
တတ္ၾကေလသည္။ထိုထက္ထူးျခားသည္က သေ၇ေခတၱ
ရေခတ္ ငါတစ္ပါးမင္းသည္ ဘုရင္ျဖစ္ရန္ သိဒၶိဓါတ္ရွိေသာ ၾကက္ဦးေခၚင္းကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားအရြယ္က စားခဲ ့ေလ
သည္။ထိုေၾကာင့္ၾကက္သည္လည္း ေမွာ္ဆန္ေသာတၱ၀ါပါပင္။

ေမွာ္ႏွင့္သံ
ေမွာ္ပညာမ်ား၊ေမွာ္အစီအရင္မ်ားႏွင့္ပတ္သတ္
လွ်င္ျမန္မာတို ့သည္လည္းမေခပါ၊ အလြန္တရာမွကြ်မ္း
က်င္လိမၼာေသာ လူမ်ိဳးစုထဲတြင္ထည့္လို ့ရေခ်သည္။ ေရွးျမန္မာစစ္သူၾကီးမ်ားသည္ပင္ ဓါးမ်ားကိုအစီအရင္မ်ား ျဖင့္ထုလုပ္ၾက၊သြန္းလုပ္ၾကသလို ဓါးေသြးတာေတာင္မွ အစီ
အရင္ျဖင့္ေသြးခဲ ့ၾကေလသည္။ဥပမာျပရေသာ္ သရေဒြးေဗဒင္
က်မ္းအလိုအရ ၾကတၱိကာနကၡတ္ မြန္းတည့္ခ်ိန္ စန္းယွဥ္ခ်ိန္
တို ့တြင္ ဓါးေသြးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအျပင္ေလာကီပညာရွင္
တို ့စီရင္အပ္ေသာ သံရွင္ဓါး၊ သံေသဓါး၊ အင္းဓါး၊ျပဒါးေသဓါး၊ ျပဒါးရွင္ဓါး ၊ေဆးဓါး၊ကိုးသခ်ၤ ိဳင္းဓါး ဟူျပီး ရာဇ၀င္တြင္ယ
ေန ့တိုင္ရွိေနေလ၏
ထိုသို ့စီ၇င္ေသာပစၥည္းမ်ားကိုေလ ့လာပါလွွ်င္ သံမွာ
အဓိကက်ေနေၾကာင္းေတြ ့ႏူိင္ေလသည္။ သံသည္မေကာင္း
ဆိုး၀ါးအားလံုးေၾကာက္ရြံ ့ၾကေသာ သတၱဴပစၥည္းပင္ျဖစ္ေလ
သည္။ သို ့ေသာ္သံသည္ မေကာင္းေသာပစၥည္းျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ မြန္ျမတ္သန္ ့စင္ေသာအရာမ်ားကိုျပဳလုပ္လွ်င္ သံကိုအသံုးမျပဳၾကေခ်။

ေမွာ္ႏွင့္သေကၤတ
သေကၤတဟူသည္ အမွတ္အသားအထိမ္း အမွတ္၊
ရည္၇ြယ္ ခ်က္၊ ကိုယ္စားျပဳေသာအရာ ဟူျပီးအဓိပၸာယ္ အမ်ိဳး
မ်ိဳး ဖြင့္ႏူိင္ေလသည္။ ယဥ္ေက်းမူမထြန္းကားေသးေသာ
ေခတ္ကာလ(သို ့) ဘာသာစကားဟူ၇်္မေခၚေ၀ၚႏူိင္ေသးေသာ
အခ်ိန္က လူးသားတို ့သည္တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သေကၤတမ်ားျဖင့္
ဆက္သြယ္ခဲ ့ရေလသည္။ ထိုသို ့လူသားတို ့သံုးစြဲခဲ ့ေသာသ ေကၤတမ်ားသည္တန္ခိုးသတၱိရွိခဲ ့ေလသည္။ထိုေၾကာင့္အ ေနာက္တိုင္း ဂႏၶာရီေလာကတြင္ယင္းတို ့မွာအေ၇းပါလာသည္။